2020 staat voor de deur en wij kijken terug op een mooi, succesvol jaar op het gebied van storytelling, onder meer met projecten als Gouden Mannen, Picture your Story, Alternative Ways en Common Ground. In 2020 zullen we deze zeker gaan voortzetten, maar ook vele nieuwe initiatieven ontwikkelen. Ook gaan we ons best doen om storytelling als methode op verschillende sociaal maatschappelijke, pedagogische en zorgopleidingen te krijgen. Omdat we ervan overtuigd zijn dat storytelling daadwerkelijk kan bijdragen aan betere communicatie, beter begrip en betere zorg. Want goed kunnen luisteren naar de patiënt is ontzettend belangrijk. En dit is hetzelfde in sociaal maatschappelijk werk en in het onderwijs.
Voor 2020 zoeken we een nieuwe stagiaire. Ben je op zoek naar een stage waarin je veel verantwoordelijkheid krijgt en werkt aan interessante projecten waarin je bijdraagt aan een maatschappij waarin meer aandacht is voor elkaars verhaal? Of ken je iemand die echt bij ons zou moeten werken? Zeg het voort. En lees hieronder het interview met onze huidige stagiaire Anne Harmsen, voor een goed beeld van wat het inhoudt om bij ons stage te lopen.
We wensen iedereen een sociaal, verbindend, geweldig nieuwjaar vol met het delen van verhalen!
Interview met stagiair Anne Harmsen
Kun je wat meer over jezelf vertellen; wie ben je, waar kom je vandaan en hoe ben je bij Storytelling Centre terecht gekomen?
Ik ben Anne, 22 jaar en kom uit Utrecht. Daar studeer ik religiewetenschappen aan de Universiteit Utrecht. Het is moeilijk om een stage te vinden op het gebied van mijn studie. Bij wat voor bedrijf ga je werken als je dat studeert? Eigenlijk wil ik onderzoeker worden.
Ik ben eerst teruggegaan naar de basis: waarom ben ik religiewetenschappen gaan doen? Dat is omdat ik verschillende culturen heel erg interessant vind. We leven in een samenleving waar alles supersnel gaat. Het nieuws is er snel en moet kort en krachtig zijn. We nemen niet meer de tijd om ons te verdiepen in dingen, te luisteren naar elkaar, ook naar mensen uit andere culturen. Dat vind ik zonde. Ik wil ten eerste graag onderzoeken in mijn studie waarom er überhaupt verschillende culturen zijn en hoe je die dan verbindt. Toen heb ik simpelweg gegoogeld op ‘cultuurverbinden’ en kwam ik op de website van Storytelling Centre. Ik ben erover gaan lezen en was het eens met alle standpunten. Dat we meer naar elkaar moeten luisteren en elkaars verhalen moeten delen omdat dat verbindt. En dat het voor de samenleving belangrijk is dat dat gebeurt. Bijvoorbeeld voor conflictoplossingen. Toen heb ik gesolliciteerd en ben ik aangenomen.
Voor mijn studie wil ik bizarre verhalen onderzoeken. Ik schrijf veel over de Toraja. Zij zijn animistisch, ze geloven in de spirit world en dat in alle objecten een ziel zit. Jarenlang zorgen ze voor overleden familieleden en vrienden. Ze houden lichamen weken- soms wel jarenlang in de woonkamer en geven ze nog eten en sigaretten. Ze graven de lichamen ook eens per jaar op om ze te verzorgen. Maar die mensen zijn wel christelijk. Doordat de Nederlanders kwamen. Nu zijn ze een enorme toeristische trekpleister. Ik wil weten of ze hun rituelen nog voor zichzelf doen of voor de toeristen. Ook wil ik stammen met religies die we nog helemaal niet kennen graag onderzoeken. Bij Storytelling Centre kan ik leren wat de grenzen zijn binnen een cultuur. Hoeveel mag en kan je over een cultuur zeggen? Hoe laat je een cultuur in z’n waarde? Kun je er een oordeel over vellen? Hoe kun je zeggen als twee culturen botsen: die heeft gelijk? Daar leer ik hier veel over.
Wat spreekt je aan in werken bij Storytelling Centre?
De uitgangspunten; waar ze voor staan. Het samenbrengen van culturen vind ik dus belangrijk en interessant. Maar ook hoe je je profileert als stichting binnen een multiculturele samenleving. Meestal is een stichting gericht op één doelgroep. En dat is hier helemaal niet zo. Projecten als Gouden Mannen, Picture your Story en Common Ground, Common Future (een nieuw EU Erasmus+ project: we onderzoeken de invloed van de inzet van verhalen op gemeenschappen en hoe je tot gemeenschappelijke en gedeelde narratieven kunt komen) vind ik interessant. In januari ga ik mee naar Kosovo voor Common Ground, we krijgen daar een training van experts op het gebied van storytelling narratieve psychologie en sociaal werk. Daar heb ik onwijs veel zin in. Ik leer ontzettend veel in die projecten voor mijn studie en ik kan mijn ervaring vanuit mijn studie meenemen. In vergaderingen ben ik echt mee aan het vergaderen. Over de definitie van narratief en verhaal bijvoorbeeld.
Wat zijn de belangrijkste lessen die jij na deze stage meeneemt?
Er komt veel meer bij kijken dan alleen normen en waarden om een stichting te laten werken. Ik heb veel praktische dingen die nodig zijn om een bedrijf te runnen geleerd. Voorheen had ik nog nooit met Excel gewerkt. Ik zat gewoon lekker op mijn studentenkamer te filosoferen. Ook verkoop heb ik opnieuw moeten leren; commercieel denken. En hoe ga je mensen overtuigen dat het belangrijk is wat wij doen? En dat het ook echt wel impact heeft? Ik ben bezig geweest met een fondsenaanvraag. Dat is superbelangrijk voor mij om te leren. Want met mijn studie zal ik moeten weten hoe ik dat doe.
Ik heb vooral geleerd om praktijkgericht te zijn. En logisch na te denken. Soms zijn dingen echt zo simpel als ze lijken. In het begin vroeg ik alles en dan bleek het antwoord superlogisch. Ook heb ik verantwoordelijkheid nemen geleerd. Als er meerdere keren afspraken niet worden nagekomen dat je dan dingen gewoon zelf moet oppakken. Je moet dan niet te lang wachten en ook niet altijd aardig willen blijven. Dat vind ik wel lastig. Ook dat niet alles 1,2,3 geregeld kan worden. Dat frustreerde me in het begin. Dat je bijvoorbeeld afhankelijk bent van anderen die geen tijd hebben, waardoor jij niet alles af kan krijgen wat je wilt op een dag.
Wat is voor jou de grootste uitdaging in het werk als stagiaire bij Storytelling Centre?
Het praktische, dat ik soms simpele dingen moet doen. Enquêtes invoeren en analyseren bijvoorbeeld. Maar als ik dan hoor waarom het belangrijk is: de kennis uit die enquêtes kun je weer gebruiken in het ontwikkelen van nieuwe- en verbeteren van bestaande projecten; dan snap je toch waarom je bepaalde dingen doet.
Hoe is het om voor een culturele stichting in een klein team te werken?
Best wel intens. Het is een heel hecht team. Het is knus en gezellig. Als ik ergens mee zit kan ik het met iedereen delen. Aanvaringen moeten meteen worden opgelost want anders bepaalt dat de hele sfeer. Dus dat gebeurt ook. Problemen worden meteen aangepakt. Dat vind ik fijn.
Wat zou jij de volgende stagiaire graag willen meegeven?
Toon initiatief. Dat is heel belangrijk binnen dit bedrijf. Zelf dingen oppakken, met voorstellen komen en vragen stellen. Zo kom je meteen in de draaimolen. En als je iets over een leuk project hoort gewoon vragen of je mee mag. Dat waarderen ze, en ik ook want daar leer ik heel veel van.
